at 20-21

DISCLAIMER: these are posts from my second xanga blog. Posts were made from July 31, 2005 - May 19, 2006. Posts from a 20-21 year-old me. You are free to laugh at my lovesick, emo, pathetic 20/21 year old self. :P

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Friday, May 19, 2006

badtrip pero bago magsulat ng kabadtripan, ung mga magagandang pangyayari muna. so aun, natanggap na ko sa training for itouch. masaya ang training. new friends, new environment, new experience.. aun. tsaka para akong bumalik ng high school. nakakatuwa. nag-aaral ako for training. at pumapasa sa mga quizzes and exams. something i haven't really experienced much in college. tsaka masaya na you're doing something productive. hindi ung bum lang. ilang weeks din kasi akong nagpakabum. masayang makihalubilo sa mga bagong tao. masayang magkaroon ng ibang experience. pagod na kasi ako sa pagiging estudyante. gusto ko nang magmove-on. un. kaya bad3p. gusto ko naman kasi talagang gumraduate. kaya lang parang ayaw ng pagkakataon. nakakainis. i'm trying to start anew na nga. kaya lang di pinalad. aun nga. super sad. kailangan ko na talaga ng fresh start eh. pero aun. parang ayaw talaga akong pagbigyan. pano na? di pa naman ako nawawalan ng pag-asa. right now, i still have a lot of things na makakapitan. i'm not ready to give up. and i don't want to give up. pero syempre, nakakalungkot. hay.. akala ko pa naman ok na lahat. hindi pa  pala.

11:18 AM - add comments - email it

Sunday, April 30, 2006

as usual... ...matagal akong hindi nagpost. ilang buwan din. ganyan naman lagi. pag sinisipag meron. pag hinde, wala. kaya wala talagang sense na subaybayan ang blog ko. anyway, hindi rin naman talaga ako nagbblog para may mabasa ang ibang tao. wala lang. mahilig lang talaga akong magsulat pag tinotopak. tulad ngaun... at dahil matagal akong nawala sa blogging scene, kailangan na ulit nito ng bagong look. ang dali ko rin naman kasing magsawa sa layout ng blog ko. mas matagal pa nga yung time na ina-allot ko for layout kesa sa actual blogging. basta. ganun. ayoko ng ordinary na look sa blog. my blog represents who i am. and i definitely don't want to be ordinary. anyway, change topic... most of my batchmates have already graduated from college.. at ako? i still have no idea on what i really want. wala pa ring direksyon ang buhay na tinatahak ko. hindi ko pa rin mahanap ang kung anumang kulang sa buhay ko. hindi ko pa rin alam kung ano ba talaga ang gusto ko... at as usual nagddrama na naman ako sa blog. may mga bagay kasing mas madaling ilabas sa system mo pag sinulat mo kesa pag sinasabi... because when you write, you have all the time in the world to think. pwede kang magbura pag hindi exact representative ng feelings mo ung words na ginamit mo. at pag naisulat mo na lahat ng gusto mong isulat, you still have a choice kung ipapabasa mo ba sa iba ung sinulat mo o hinde. hay nako.. ang dami ko pang gustong gawin. ang dami ko pang gustong marating. basta. kaya ko. tumatakbo ang oras, naiiwan na ako... ng panahon. di na nagbago bawat araw pare-pareho, parang kahapon. tumatakbo ang oras... naiiwan na ako.

9:16 PM - add comments - email it

Thursday, August 04, 2005

nth version  parang hindi bagay yung header sa dating layout. hehe.. ayan kasi, di ako makuntento sa layout ko.. i've changed the layout for the nth time. haha. anyway, halata naman siguro na wala akong ginagawa dito sa bahay.. pero kailangan ko na umalis myamya. may PE pa ko ng 4pm eh 3 hrs ang byahe ko. nakakatamad. un lang ang class ko ngaun eh. kaso, pulse test ngaun kaya hindi pede umabsent. ok, so kelangan ko na mag-ayos. hay... ayoko pa lumuwas... =( do you beieve in me? i'm yours, you're mine.. and though you refuse to see, i'll be behind you..

12:47 PM - add comments - email it

Wednesday, August 03, 2005

somewhere  > there is someone out there who will love you and think the world of you.. someday, you will find that person. well, i'd like to think that i have already found that person.. pero.. reality check: i really don't know. i think he loves me. but to what extent? i have no idea. and he probably does not think the world of me. ewan ko ba. masyado ko na ata siyang pinuprublema. i guess i think about things too much.. that person could be him. pwede ring hindi. but whoever that person is, nag-eexist sya. somewhere out there. so i guess there's really no need to feel down. kung hindi man siya un, mahahanap din ako ng someone na un. or i'll find him. somehow.. pero... sana siya na nga..;p well, i really want to be upbeat about this. un naman talaga ang reason kung bat ko nilagay na header yan. i want to be positive. sabi rin kasi nya napaka nega ko daw. oh well. i guess isa kasi un sa philosophy ko sa buhay: being a pessimist only means you get disappointed less. isa yan sa mga weird kong paniniwala. marami pa yan. mga katangahan that i live by..:p but really, i belive in what my header says. i guess thats one of the teensy bits of optimism left in me. i don't believe that what happens in our life is pre-determined. but that there is someone out there for me, you, and for everyone else, that i belive in. and i'd really, really be happy if that's him..(ang kulet ko na..) oh well. you never know until it's the right time, di ba? and i'm not giving up so easily. (hindi ko alam kung pathetic na ba ako.. :p) eto na talaga ung main point ko: i would face each day with a smile, knowing that someday, i would be reunited with that someone.. and i think that i already am with that someone. but if, in case, the day comes that me and him would part ways, i would still be okay.. because i'd know i simply made a mistake. someone better is coming my way.. wow. i stated that better than i thought i would be able to.:) pakiusap lang sa mga makakabasa: paki-remind na lang po ako na isinulat ko tong blog na 'to kapag (wag naman sana) nagbreak ulet kami. i think i would really need the reminder.. :P somewhere out there, beneath the pale moonlight.. someone's thinking of me.. and loving me tonight..

11:49 PM - add comments - email it

review  kakagaling ko lang sa Colegio de San Francisco. matutulog ako after gawin ang blog na to pero babalik din ako sa CSF mamayang hapon. sobrang hirap palang magturo. lalo na pag para sayo ang daling intindihin tapos hindi maintindihan ng tinuturuan mo. yung tipong hindi mo na maisip kung anong klaseng pagpapasimple pa ang gagawin mo para maintindihan nila un. alangan namang sabihin mo na common sense na un or understood na kung pano nagkaganun eh hindi nga nila maintindihan, di ba? at hindi pala magandang magturo na di ka prepared. naku, i learned that the hard way.. pero ang saya kapag naiintindihan nila ung tinuturo mo. parang ang laking achievement. don't get me wrong. i still don't have any plans na magturo. pero i guess alam ko na kung bakit nagtatagal sa profession nila ang mga teachers. at ayon nga. maraming pasaway na estudyante. parang gusto ko tuloy balikan isa isa ung mga naging teachers ko at magsorry sa mga nagawa kong kalokohan sa class nila. pero parang lang. hehe.. at tumawag na siya kanina. di na ako praning. masaya na ulet ako.. :) kainis lang kasi walang signal dito sa bahay.. at matutulog na ako. antok na talaga. madaling araw na kasi ako nakatulog kagabi tapos ang aga ko pang gumising kanina para sa review sa CSF.. sa kanya pa rin babalik, sigaw ng damdamin. sa kanya pa rin sasaya, bulong ng puso ko. kung buhay pa ang alaala ng ating nakaraan.. ang pagmamahal at panahon alay pa rin sa kanya...

2:36 PM - add comments - email it

Sunday, July 31, 2005

age matters  two decades of my life down. time to turn over a new leaf. done with my old xanga. time for this new one. the old xanga was created way back when i was still seventeen. back when i was still too young, too inexperienced and totally naive. back when i didn't know how it felt to REALLY hurt, REALLY love and REALLY feel. twenty years have passed me by. too fast, i think. hindi ko alam kung natutunan ko na nga ba ang lahat ng dapat na natutunan ko sa dalawampung taon na 'yon. i definitely do not feel twenty. siguro dahil hindi ko pa rin naaayos ang buhay ko. siguro dahil hindi ko pa rin alam kung ano ang gusto ko. but not feeling twenty doesn't really matter. i am twenty. i'm no longer a teenager. however un-twenty i may feel right now, that two and zero still remains a fact in my life: I AM TWENTY. hindi ko alam kung bakit parang dapat mag-mature na ako dahil lang nadagdagan ng isang taon ang age ko. pero sa ngayon, ang alam ko lang, gusto ko nang ayusin ang buhay ko. partly beacause the age thing makes me feel like i should be mature enough to admit that my life needs a lot of fixing up. partly because my ego tells me i should soon have something to be proud of. and partly because of HIM... because HE makes me want to be a better person. ewan ko ba.. medyo sabog ata ako ngayon..

5:29 PM - add comments - email it